You are using an outdated browser. For a faster, safer browsing experience, upgrade for free today.

Loading...

    Badanie mykologiczne odgrywa kluczową rolę w diagnozie, leczeniu i monitorowaniu chorób grzybiczych skóry. Dzięki temu pacjenci mogą otrzymać spersonalizowane podejście do terapii, co przekłada się na skuteczność leczenia i poprawę stanu zdrowia skóry. Regularne badania mykologiczne są istotne zwłaszcza w przypadku osób podatnych na infekcje grzybicze, takich jak pacjenci z cukrzycą czy osoby często korzystające z basenów publicznych.

Dowiedz się wiecej.

Rozpoznanie grzybicy nie jest wcale prostą sprawą, bo objawy, zwłaszcza gdy grzyby atakują organy wewnętrzne, mogą sugerować zakażenie bakteriami lub wirusami. Pacjent uskarża się wtedy na ból głowy, sztywność karku, wysoką temperaturę, a nawet zaburzenia świadomości. W przypadku grzybic powierzchniowych sprawa jest prostsza, bo symptomy występują na zaatakowanej części ciała i najczęściej jest to:

  • łuszczenie się skóry
  • zaczerwienienie i świąd skóry
  • maceracja skóry
  • wykwity: pęcherzyki, krostki lub grudki
  • białe plamki w jamie ustnej, tzw. pleśniawki
  • zmiany na paznokciach (kolor bywa białożółty, żółtobrunatny lub zielony, płytka jest zgrubiała, strzepią się końce, a płytka się kruszy)

Przyczyną rozwoju grzybicy paznokci jest infekcja dermatofitami, jedna z trzech podstawowych grup grzybów chorobotwórczych dla człowieka. Jednak nie u każdej osoby, u której dojdzie do bezpośredniego kontaktu z patogenem rozwiną się objawy. U dwóch osób ta sama infekcja może mieć odmienny przebieg i nasilenie. Do czynników usposabiających do rozwoju grzybicy należą:

  • stosowanie miejscowo (w postaci remów lub maści) oraz ogólnie (doustnie) antybiotyków o szerokim zakresie działania przeciw drobnoustrojom, glikokortykosterydów oraz innych leków obniżających odporność;
  • choroby wrodzone lub nabyte związane z niedoborami odporności – infekcja wirusem HIV, białaczki, skojarzone niedobory odporności, zespół DiGeorge’a;
  • zaburzenia hormonalne – nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy;
  • zaburzenia metaboliczne – cukrzyca;
  • uraz mechaniczny w obrębie paznokcia;
  • przewlekły ucisk na paznokieć (zbyt ciasne buty);
  • bezpośredni lub pośredni kontakt z osobą chorą na grzybicę, nie koniecznie grzybicę paznokci;
  • stała wilgoć i wysoka temperatura (długotrwałe noszenie butów nieprzepuszczających powietrza, np.: gumowych).

Do najważniejszych czynników ryzyka rozwoju grzybicy paznokci zalicza się:

  • przewlekłe stosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego;
  • przyjmowanie leków osłabiających funkcje układu immunologicznego, jak np.: glikokortykosteroidów w schorzeniach z autoagresji lub leków immunosupresyjnych w profilaktyce odrzucania przeszczepu;
  • niedoczynność tarczycy;
  • nadczynność kory nadnerczy;
  • wieloletnia, źle kontrolowana cukrzyca;
  • kontakt z osobą chorą na grzybicę skóry, zarówno bezpośredni, jak i pośredni poprzez wspólny ręcznik, rękawiczki, skarpetki lub obuwie;
  • korzystanie z publicznych basenów, saun, łaźni oraz z hotelowych pryszniców bez klapek ochronnych;
  • urazy mechaniczne w okolicy paznokcia;
  • noszenie zbyt ciasnych butów i tym samym przewlekły ucisk na paznokieć;
  • nieodpowiednia higiena stóp;
  • utrzymująca się wilgoć w butach i noszenie obuwia, które nie zapewnia odpowiedniej wymiany powietrza między ich wnętrzem a środowiskiem zewnętrznym.